To Exile Room, με την υποστήριξη του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, παρουσιάζει το Docs in Exile, ένα online φεστιβάλ ντοκιμαντέρ που θα πραγματοποιηθεί από τις 10 έως τις 14 Δεκεμβρίου 2020.
Λόγω πανδημίας, οι καθιερωμένες προβολές του Exile Room μετακομίζουν στις οθόνες σας υπό τη μορφή ενός 5ήμερου φεστιβάλ, διατηρώντας ωστόσο ατόφιο το πνεύμα ανακάλυψης που πάντοτε μας χαρακτήριζε. Πρόκειται για 30 μικρού και μεγάλου μήκους ταινίες που στην πλειοψηφία τους δεν έχουν ξαναπροβληθεί στην Ελλάδα.
Το Docs in Exile Film Festival φιλοξενείται στην online πλατφόρμα του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης: online.filmfestival.gr
Η πλατφόρμα θέασης άνοιξε στις 10 Δεκεμβρίου και όλες οι ταινίες θα είναι διαθέσιμες μέχρι και τις 14 Δεκεμβρίου. Οι προβολές είναι δωρεάν για το κοινό και όλες οι ταινίες διαθέτουν ελληνικούς υπότιτλους.
Αφιέρωμα “Working Girls”
Έξι ταινίες σίγουρα δεν αρκούν για να καλύψουν τους αιώνες ανισότητας που έχουν υποστεί οι γυναίκες στον εργασιακό χώρο. Ωστόσο, το αφιέρωμα Working Girls φέρνει μια νότα αισιοδοξίας, σηματοδοτώντας μια σταδιακή αλλαγή πορείας.
Είτε πρόκειται για μια ομάδα θαρραλέων γιατρών που τρέχουν ένα παράνομο υπόγειο νοσοκομείο στη Συρία («Η Σπηλιά»), είτε για τρεις εκκεντρικές αδερφές στην καρδιά της Νέας Υόρκης που αρνούνται να πουλήσουν το παλαιοβιβλιοπωλείο τους στους αδηφάγους Αμερικανούς κτηματομεσίτες («Η Κρυφή Ζωή των Βιβλιοπωλείων»), οι γυναίκες του αφιερώματος δεν χάνουν εύκολα έδαφος, παρά τις πιέσεις ενός κόσμου όπου ακόμα κυριαρχεί το αντίθετο φύλο.
Σε κάποιες περιπτώσεις, μάλιστα, τα πράγματα έχουν φτάσει στο άλλο άκρο, όπως στο «Χωριό Που Δονείται», όπου μια ολόκληρη κοινότητα επαφίεται στα ικανά χέρια των γυναικών – που ειδικεύονται στην κατασκευή της ανθρώπινης ηδονής – για την επιβίωσή της. Οι άντρες, το μόνο που κάνουν είναι να πίνουν μπύρες στην υγειά τους!
Δείτε παρακάτω αναλυτικά τις ταινίες του αφιερώματος.
ΑΥΘΕΝΤΙΚΕΣ ΓΕΥΣΕΙΣ ΜΕ ΤΗΝ ΝΤΑΪΑΝΑ ΚΕΝΕΝΤΥ
(Nothing Fancy: Diana Kennedy, 2019)
Σκηνοθεσία: Elizabeth Carroll / Διάρκεια: 72′
Είναι o Mick Jagger της μεξικανικής κουζίνας, η Julia Child του Μεξικού, ή μήπως ό,τι χειρότερο συνέβη ποτέ στην υψηλή γαστρονομία; Τι είναι αυτό που κάνει την 95χρονη σεφ Diana Kennedy τόσο αγαπητή αλλά και τόσο αμφιλεγόμενη;
Ο ΘΗΛΥΚΟΣ ΙΜΑΜΗΣ
(The Reformist – A Female Imam, 2019)
Σκηνοθεσία: Marie Skovgaard / Διάρκεια: 88′
«Αίμα χύνεται και γάμοι διαλύονται όταν οι γυναίκες αμφισβητούν την ανδρική κυριαρχία – αυτό είναι το τίμημα της αλλαγής. Το ξέρω, γιατί μου συνέβη.»
Η ΚΡΥΦΗ ΖΩΗ ΤΩΝ ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΩΝ
(The Booksellers, 2019)
Σκηνοθεσία: D.W. Young / Διάρκεια: 99′
Η συντήρηση σπάνιων βιβλίων αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της ανθρώπινης ιστορίας. Ποιοι είναι όμως οι μυστηριώδεις χαρακτήρες που ασχολούνται με αυτό το ιδιόμορφο επάγγελμα;
Η ΣΠΗΛΙΑ
(The Cave, 2019)
Σκηνοθεσία: Feras Fayyad / Διάρκεια: 106′
Κάτω από τα ερείπια μιας πολιορκημένης πόλης στη Συρία, μια ομάδα θαρραλέων γιατρών τρέχει ένα παράνομο, υπόγειο νοσοκομείο. Tρεις από τους γιατρούς όμως εμπλέκονται παράλληλα σε δύο επαναστάσεις: μία κατά του καθεστώτος και μία κατά της πατριαρχίας.
93QUEEN
(93Queen, 2018)
Σκηνοθεσία: Paula Eiselt / Διάρκεια: 85′
Μία ομάδα από Ορθόδοξες Εβραίες έρχονται σε ρήξη με την πατριαρχική τους παράδοση, ιδρύοντας το πρώτο γυναικείο Σώμα Εθελοντών Τραυματιοφορέων στη Νέα Υόρκη.
ΤΟ ΧΩΡΙΟ ΠΟΥ ΔΟΝΕΙΤΑΙ
(The Vibrant Village, 2019)
Σκηνοθεσία: Weronika Jurkiewicz / Διάρκεια: 7′
Ένα ήσυχο χωριό κάπου στην Ουγγαρία όχι μόνο βασίζεται στις πλάτες των γυναικών για να βγάλουν τα προς το ζην, αλλά και για να εκπληρώσουν τις πιο τρελές σας φαντασιώσεις.
Αφιέρωμα “Queer Stories”
Ιστορίες ενηλικίωσης, ιστορίες εξερεύνησης, ιστορίες που σου ζεσταίνουν απρόσμενα την καρδιά και άλλες που σου παγώνουν το αίμα. Από τα βάθη της Αμερικής («Το Ευαγγέλιο της Eureka») μέχρι την άκρη της Σιβηρίας («Αγάπη Μου»), το Queer Stories συνθέτει μια πολύπλευρη απεικόνιση της σεξουαλικής ταυτότητας και του φύλου στον 21ο αιώνα.
Όλα, βέβαια, έχουν τις ρίζες τους στο παρελθόν. Ξεκινώντας από τη δεκαετία του ’20, όπου μία καθωσπρέπει «Μαντάμ» αποτινάζει τα δεσμά του γάμου και γίνεται μια επιτυχημένη επιχειρηματίας, ανοίγοντας το δρόμο για τον καταπιεσμένο queer εγγονό της, φτάνουμε μέχρι τα ξέφρενα ’80s, όπου μια ολόκληρη γενιά από trans γυναίκες και drag queens αποδεκατίστηκε από το AIDS τραγουδώντας «Playback» στη συντηρητική Κόρδοβα της Αργεντινής.
Το Αφιέρωμα κλείνει με το μαγικό «Όσα Δεν Τόλμησα», που εκτυλίσσεται σε ένα παραθαλάσσιο μεξικάνικο χωριό, στην άκρη ενός μαγκρόβιου δάσους. Ένα βίαιο συμβάν ανατρέπει τις ισορροπίες ανάμεσα στον 16χρονο Νιόνιο και την τοπική κοινότητα – το ίδιο ευαίσθητες με το τροπικό οικοσύστημα που τους περιβάλλει.
Δείτε παρακάτω αναλυτικά τις ταινίες του αφιερώματος.
ΜΑΝΤΑΜ
(Madame, 2019)
Σκηνοθεσία: Stéphane Riethauser / Διάρκεια: 93′
To αφοπλιστικό «Μαντάμ» μας παρασύρει σε ένα ταξίδι δύο γενεών, καθώς η Caroline, μια πληθωρική 90χρονη, και ο κινηματογραφιστής εγγονός της, Stéphane, εξερευνούν την εξέλιξη της ταυτότητας φύλου σε έναν πατριαρχικό κόσμο.
ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΤΗΣ EUREKA
(The Gospel of Eureka, 2018)
Σκηνοθεσία: Michael Palmieri, Donal Mosher / Διάρκεια: 75′
Καλώς ήρθατε στο Eureka Springs, μια μικρή πόλη όπου ο χριστιανισμός πάει χέρι χέρι με μια ανθηρή queer κοινότητα. Σε μια εποχή διχασμού και προκαταλήψεων, οι ντόπιοι ανατρέπουν τα στερεότυπα αγκαλιάζοντας το camp με κάθε τρόπο!
ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ
(Mon Amour, 2020)
Σκηνοθεσία: David Teboul / Διάρκεια: 172′
Πενθώντας το χαμό του πρώην εραστή του, ο Γάλλος σκηνοθέτης David Teboul κάνει ένα ταξίδι-ιεροτελεστία μέχρι τη Σιβηρία. Εκεί έξω, κάτω από έναν τεράστιο ουρανό, βρίσκει επιτέλους το χώρο που χρειαζόταν για να τακτοποιήσει τις σκέψεις του.
ΟΣΑ ΔΕΝ ΤΟΛΜΗΣΑ
(Things We Dare Not Do, 2020)
Σκηνοθεσία: Bruno Santamaría Razo / Διάρκεια: 75′
Ο Νιόνιο ζει ανέμελος σε ένα παραλιακό μεξικανικό χωριό, στην άκρη ενός τροπικού δάσους, όπου ο χρόνος κυλάει αργά. Ένας φόνος στο μεγάλο πανηγύρι της περιοχής τον ωθεί να δείξει τον πραγματικό του εαυτό.
PLAYBACK
(Playback, 2019)
Σκηνοθεσία: Agustina Comedi / Διάρκεια: 14′
Η Ντέλπι είναι το μόνο μέλος των Kalas Group, μιας ομάδας trans γυναικών και drag queen που έδρασαν στην Αργεντινή στα τέλη του ’80, που κατάφερε να επιβιώσει όταν άρχισαν να πεθαίνουν η μία μετά την άλλη από AIDS.