Περιμένοντας να έρθει ο Οκτώβριος και να μπουν στη «μάχη» τα δυνατά ονόματα και οι ταινίες που ήδη υπολογίζονται για τα Όσκαρ, αυξάνοντας κατακόρυφα το ενδιαφέρον των κινηματογραφόφιλων, απόψε ξεκινά μια νέα κινηματογραφική εβδομάδα.
Ξεχωρίζουν σχετικώς οι ταινίες «Έντμοντ: Ένας Απρόβλεπτος Συγγραφέας», «Το Παιχνίδι του Ρόδου» και «Τρομακτικές Ιστορίες στο Σκοτάδι» και «Μεγάλη Νύχτα στη Νάπολη», ενώ πλέον περνά στα αξιοπερίεργα η επανεμφάνιση του Σταλόνε σε ένα ακόμη «Ράμπο».
«Έντμοντ: Ένας Απρόβλεπτος Συγγραφέας»
(«Edmond») Βιογραφική κωμωδία, γαλλικής και βελγικής παραγωγής του 2018, σε σκηνοθεσία Αλεξίς Μιτσαλίκ, με τους Τομάς Σολιβερές, Τομ Λεμπ, Ολιβιέ Γκουρμέ, Ματίλντ Σενιέ, Ντομινίκ Πινόν, Αλεξίς Μισαλίκ κα.
Συμπαθητική ταινία, ευχάριστη στο μεγαλύτερο μέρος της, για τον συγγραφέα Έντμοντ Ροστάντ, την ιστορία της απρόβλεπτης ζωής του και το έργο του που θα τον κάνει διάσημο, το περίφημο «Σιρανό ντε Μπερζεράκ».
Μια ταινία που καθυστέρησε να βγει στις αίθουσες 20 χρόνια, από τότε που είχε γράψει το σενάριο ο Μιτσαλίκ, αλλά κανένας δεν δεχόταν να το χρηματοδοτήσει, λόγω κόστους και όλα άλλαξαν όταν το ξανάγραψε για να το μεταφέρει το θέατρο, όπου έγινε τεράστια επιτυχία στο Παρίσι. Ο σκηνοθέτης και σεναριογράφος, ενθαρρυμένος από την επιτυχία, τροποποίησε και πάλι το στόρι του για να μεταφερθεί στο σινεμά, κάτι που κατάφερε τελικά, μετά από πολλές περιπέτειες, όπως συνέβη και με το έργο του Ροστάντ. Αυτή η σχέση, μεταξύ του βιβλίου και της ταινίας, ο Μιτσαλίκ θα τη δει περισσότερο ως κωμωδία και όχι ως δράμα, κάτι που τον δικαιώνει σε μεγάλο βαθμό.
Το φιλμ του Μιτσαλίκ διαθέτει χιούμορ, ελκυστικότατο σχεδιασμό παραγωγής – σκηνικά, κοστούμια κλπ – ρυθμούς και ένα εξαιρετικό καστ. Η επιλογή, όμως, του σκηνοθέτη να υιοθετήσει τη θεατρικότητα στα γυρίσματα, να παίξει εις βάρος της ρεαλιστικότητας και να προτιμήσει να κάνει μια ταινία καθαρά ψυχαγωγική, πατώντας ορισμένες φορές σε δοκιμασμένα κλισέ, για να διασκεδάσει το ευρύ κοινό, ίσως να αφήσει ανικανοποίητο ένα κοινό που θα περίμενε κάτι παραπάνω από το συνολικό αποτέλεσμα. Επειδή, όμως έχουμε δει αρκετές ταινίες του είδους, δηλαδή για τη ζωή συγγραφέων και καλλιτεχνών, που προσπαθούν να δείξουν αυτό το κάτι παραπάνω και έχουμε πέσει στην ανεπάρκεια των δημιουργών τους τους ή ακόμη και σε κινηματογραφικά ναυάγια, τουλάχιστον εδώ έχουμε έναν έντιμο συμβιβασμό που δεν θα απογοητεύσει.
ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ.. Δεκέμβριος 1897, Παρίσι. Ο Έντμοντ Ροστάντ δεν έχει κλείσει ακόμα τα τριάντα, έχει όμως ήδη δύο παιδιά και πολλά άγχη. Δεν έχει γράψει τίποτα εδώ και δύο χρόνια. Καθώς βρίσκεται σε απελπισία, προτείνει στο μεγάλο ηθοποιό του θέατρου Κονστάντ Κοκλέν τον πρωταγωνιστικό ρόλο σε ένα νέο έργο και συγκεκριμένα σε μια ηρωική κωμωδία. Υπάρχει μόνο ένα πρόβλημα: το έργο αυτό δεν έχει γραφτεί ακόμα. Παραβλέποντας τις ιδιοτροπίες των ηθοποιών, τις απαιτήσεις των παραγωγών, τη ζήλια της συζύγου του, τις πικάντικες ιστορίες του καλύτερού του φίλου και την έλλειψη ενθουσιασμού όλων των γύρω του, ο Έντμοντ αρχίζει να γράφει το έργο που κανείς δεν πιστεύει. Προς το παρόν, έχει μόνο τον τίτλο: Σιρανό ντε Μπερζεράκ.