Υπάρχουν άνθρωποι που έρχονται στη ζωή μας και τη γεμίζουν. Τη γεμίζουν έμπνευση, φροντίδα, μεράκι, τρυφερότητα και όνειρα… Κι όταν κάποτε “φύγουν”, το κενό που αφήνουν είναι – χωρίς καμία υπέρβολη – δυσαναπλήρωτο.
Ο Αντώνης Παπαδόπουλος ήταν ένας από αυτούς τους ανθρώπους. Οι συνεργάτες του και οι μαθητές του γνωρίζουν πολύ καλά πως ήταν πάντα εκεί για όλους. Να συμβουλεύσει, να βοηθήσει, να ενθουσιαστεί με τις ιδέες τους, να τους παρακινήσει να πάνε ένα βήμα παραπέρα.
Είχε ένα απίστευτο πάθος για τη δουλειά του και για τον κινηματογράφο. Του άρεσε να βοηθάει τα νέα παιδιά να κάνουν ταινίες και να εξελίσσονται στο χώρο του σινεμά και έβλεπες στο βλέμμα του το πόσο τους καμάρωνε.
Φύσει και θέσει αισιόδοξος, αλλά και ρεαλιστής ταυτόχρονα, ήξερε πως τίποτα δεν κερδίζεται χωρίς συστηματική δουλειά και πάντα δούλευε ακούραστα πάνω σε ένα καινούργιο, καινοτόμο σχέδιο, ένα όραμα που έπρεπε πάση θυσία να κάνει πραγματικότητα.
Μέχρι την τελευταία στιγμή δούλευε για το Φεστιβάλ Δράμας και για την ταινία του, “Άγουρα πορτοκάλια” που τελικά δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει.
Και τώρα; Τώρα συνεχίζουμε! Παίρνουμε αυτή την ενέργεια που πάντα μας μετέδιδε και γράφουμε σενάρια, κάνουμε ταινίες, δουλεύουμε σε projects… ασχολούμαστε με αυτό που αγαπάμε. Είναι ο καλύτερος τρόπος να τιμήσουμε τη μνήμη αυτού του ξεχωριστού ανθρώπου που είχαμε την τύχη να επηρρεάσει τις ζωές μας και να αγγίξει τις καρδιές μας και η καλύτερη απόδειξη πως οι άνθρωποι δεν πεθαίνουν παρά μόνο τη μέρα που θα τους ξεχάσουμε…
Ακολουθεί η ανακοίνωση του Διεθνούς Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας στην οποία καταγράφεται αναλυτικότερα το σημαντικό έργο του Αντώνη Παπαδόπουλου στον κινηματογράφο:
Την Πέμπτη 26 Μαρτίου το 2020, το Διεθνές Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας έχασε τον καλλιτεχνικό διευθυντή του και η ταινία μικρού μήκους τον μεγάλο υποστηρικτή της.
Ο Αντώνης Παπαδόπουλος, που μετρούσε τριάντα χρόνια στο τιμόνι του Φεστιβάλ Δράμας, υπέκυψε χθες στον Ερυθρό Σταυρό, μετά από γενναία μάχη με τον καρκίνο που διήρκησε περισσότερο από έναν χρόνο. Ήταν 64 ετών.
Ταγμένος στην μικρού μήκους ταινία μέχρι τέλους, ο σκηνοθέτης Αντώνης Παπαδόπουλος, εκτόξευσε διεθνώς το κρατικό Φεστιβάλ για την μικρού μήκους ταινία, υπογραμμίζοντας με έργα και λόγια την σημασία του είδους, και επινοώντας συνεχώς τρόπους να το φέρνει στο προσκήνιο.
Ο Αντώνης Παπαδόπουλος γεννήθηκε το 1956. Πήρε το πτυχίο του και ολοκλήρωσε το μεταπτυχιακό του στην Ακαδημία του Κιέβου. Επιστρέφοντας στην Ελλάδα, δίδαξε στη σχολή κινηματογράφου Χατζίκου. Στενή υπήρξε και η συνεργασία του με τη δημόσια τηλεόραση, για την οποία γύρισε αρκετά ντοκιμαντέρ. Η φιλμογραφία του περιλαμβάνει πολλές και βραβευμένες ταινίες τεκμηρίωσης, όπως τη «Γενοκτονία της μνήμης» (2010) και τη μεγάλου μήκους ταινία μυθοπλασίας του «Βαρέα ανθυγιεινά» (2003).
Από το 2003 ήταν μέλος της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Κινηματογράφου, ενώ διετέλεσε επίσης μέλος της κριτικής επιτροπής των Κρατικών Βραβείων Ποιότητας Κινηματογράφου του Υπουργείου Πολιτισμού από το 1999 έως το 2009 και από το 2005 έως το 2006 συνεργάστηκε με το ΥΠΠΟΑ ως Ειδικός Σύμβουλος Κινηματογραφίας.
Παρέλαβε ένα περιφερειακό Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους και το έκανε θεσμό, γνωστό και σεβαστό στις πέντε ηπείρους, μετέτρεψε την Δράμα σε μια κινηματογραφούπολη που κάθε Σεπτέμβριο σφύζει από ζωή, κι έδωσε βήμα σε χιλιάδες νέους δημιουργούς, που σε πείσμα των δυσκολιών, συνεχίζουν να συρρέουν στην πόλη της Δράμας με τη χειμαρρώδη ενέργειά τους, εγγράφοντας υποθήκες για το μέλλον.
Κάθε χρόνο, τους υποδεχόταν με θέρμη, με το γνωστό του ζεστό χαμόγελο και τη μεγάλη του αγκαλιά. Αξιοπρεπής και έντιμος, θεωρούσε με πάθος την ταινία μικρού μήκους αυτόνομο καλλιτεχνικό είδος, όπως ακριβώς και το διήγημα, και καμάρωνε τα παιδιά των οποίων η καριέρα, στην πορεία εκτοξεύτηκε.
Σεμνά και αθόρυβα, παρέμεινε ο φύλακας άγγελος των “μικρομηκάδων”, διακρίνοντας τη δυναμική και το επίπεδο της μικρού μήκους ταινίας, και υπογραμμίζοντας το συνεργατικό πνεύμα παραγωγής της στα χρόνια της κρίσης, πολύ πριν το ελληνικό σινεμά γίνει της μόδας στο εξωτερικό. Βαθιά καλλιεργημένος και λάτρης της κλασικής μουσικής, πίστευε με πάθος πως η λογοτεχνία μπορεί να αποτελέσει “αιμοδότη” του κινηματογράφου – γι’ αυτό και εισήγαγε τα “Αίθρια Λογοτεχνικά Μεσημέρια” στο Φεστιβάλ, ενώ απλωσε τη δράση της διοργάνωσης σ’ολόκληρο τον χρόνο μέσω του επιτυχημένου προγράμματος “Το Φεστιβάλ Δράμας Ταξιδεύει”, που έφτασε σε όλον τον κόσμο.
Η κατάσταση της υγείας του δεν του επέτρεψε να ολοκληρώσει τη νέα ταινία μυθοπλασίας του «Άγουρα πορτοκάλια». Δυστυχώς δεν πρόλαβε να ζήσει την μετεγκατάσταση του Φεστιβάλ στην Καπναποθήκη της Οδού Περδίκα, αίτημα και όραμά του ετών, ούτε να δεί την υλοποίηση του οράματός του για λειτουργία Τμήματος Κινηματογραφικών Σπουδών του Ελληνικού Ανοικτού Πανεπιστημίου στην αγαπημένη του Δράμα -κι ας πάλεψε με όλες του τις δυνάμεις και για τα δύο.
Υπήρξε άλλωστε ψυχωμένος μαχητής και στην μεγάλη περιπέτεια υγείας του.
Το Φεστιβάλ και η πόλη της Δράμας εκφράζουν την συμπαράστασή τους στην σύζυγό του Κάλλη και στην κόρη του Ιωάννα, που έδωσαν μαζί του τον μεγάλο αγώνα.
Ως ελάχιστο φόρο τιμής ο Οργανισμός προτίθεται να ονομάσει την αίθουσα τελετών και εκδηλώσεων του Δημοτικού Ωδείου Δράμας «Αίθουσα Αντώνης Παπαδόπουλος» .
Θα τον θυμόμαστε πάντα με ευγνωμοσύνη και αγάπη.
Η ΚΗΔΕΙΑ ΤΟΥ ΑΝΤΩΝΗ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ ΘΑ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΘΕΙ ΤΗΝ ΔΕΥΤΕΡΑ 30 ΜΑΡΤΙΟΥ, ΣΤΙΣ 12.30, ΣΤΟ ΚΟΙΜΗΤΗΡΙΟ ΠΑΠΑΓΟΥ.
