Έφυγε από τη ζωή την παρασκευή το βράδυ ο ηθοποιός, σκηνοθέτης και σεναριογράφος Τάκης Σπυριδάκης, νικημένος από τον καρκίνο, σε ηλικία 61 ετών.
Ένας από τους καλύτερους ηθοποιούς του σύχρονου ελληνικού κινηματογράφου και ένας υπέροχος άνθρωπος όπως λένε όσοι τον γνώρισαν καλύτερα. Γι αυτό το λόγο ήταν αγαπημένος συνεργάτης των σκηνοθετών και ειδικά του Νίκου Παναγιωτόπουλου και του Νίκου Περάκη καθώς δούλεψε μαζί τους στις τελευταίες ταινίες τους.
Η πρώτη του εμφάνιση στη μεγάλη οθόνη ήταν στην ταινία «Γλυκιά Συμμορία» του Νίκου Νικολαϊδη. Ο χαρακτήρας του «Μπαλούρδου» στο Λούφα και Παραλλαγή τον έκανε ευρύτερα γνωστό στο κοινό και αγαπήθηκε πολύ, ενώ άφησε εποχή με την εμφάνισή του σε τηλεοπτική διαφήμιση γνωστής εταιρείας κινητής τηλεφωνίας και ένα σλόγκαν που κυκλοφορεί ακόμα και σήμερα, «Αγαπούλα… πούλα».
Γεννήθηκε στην Αίγινα στις 4 Φεβρουαρίου 1958 και αποφοίτησε από τη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου.
Συμμετείχε σε 13 ταινίες, ενώ το σκηνοθετικό του ντεμπούτο πραγματοποίησε το 1994 με την ταινία «Ο Κήπος του Θεού», της οποίας έγραψε και το σενάριο. Η ταινία τιμήθηκε με 7 κρατικά βραβεία ποιότητας στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.
Για την ερμηνεία του στη «Γλυκιά Συμμορία» τιμήθηκε με το ειδικό βραβείο ερμηνείας στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης τον ίδιο χρόνο ενώ αξιοσημείωτη ήταν και η δεύτερη συμμετοχή του, στη «Λούφα και Παραλλαγή» του Νίκου Περάκη (1984).
Ακολούθησαν οι ταινίες «Πρωινή Περίπολος» (Νίκος Νικολαΐδης, 1986), «Προστάτης Οικογένειας» (Νίκος Περάκης, 1997), «Αυτή η Νύχτα Μένει» (Νίκος Παναγιωτόπουλος, 1999), «Μαύρο Γάλα» (Νίκος Τριανταφυλλίδης, 1999), «Κανείς δεν χάνει σε Όλα» (Διονύσης Γρηγοράτος, 2000), «Φτηνά Τσιγάρα» (Ρένος Χαραλαμπίδης, 2000), «Κουράστηκα να σκοτώνω τους αγαπητικούς σου» (Νίκος Παναγιωτόπουλος, 2002), «Λούφα και παραλλαγή: Σειρήνες στο Αιγαίο» (Νίκος Περάκης, 2005), «Ισοβίτες» (Θόδωρος Μαραγκός, 2008) και «4 Μαύρα Κοστούμια» (Ρένος Χαραλαμπίδης, 2009).
Το 1989 έγραψε και σκηνοθέτησε την ταινία μικρού μήκους «Βέρα Κρουζ», που απέσπασε το 1ο βραβείο καλύτερης ταινίας στο Φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους της Δράμας, το A’ βραβείο στο
φεστιβάλ Μεσογειακών Χωρών, το Β’ βραβείο στον Καναδά και
την Βραζιλία και απέσπασε πολλές διακρίσεις σε σημαντικά
φεστιβάλ της Ευρώπης, ενώ τιμήθηκε από το υπουργείο Πολιτισμού και βραβεύτηκε από το Εθνικό Κέντρο Ταινιών της Γαλλίας το 1990.
