Μιλήσαμε με τον Σίμο Σαρκετζή, τον Διευθυντή Φωτογραφίας της ταινίας “Πίσω από τις θημωνιές” σε σκηνοθεσία της Ασημίνας Προέδρου ο οποίος μας περιέγραψε πώς πραγματοποιήθηκαν τα γυρίσματα της ταινίας, ποια κάμερα και φακοί χρησιμοποιήθηκαν, πώς ήταν η συνεργασία του με την σκηνοθέτιδα και πολλά ακόμη…
Ο Σίμον Σαρκετζής γεννήθηκε στην Κολωνία της Γερμανίας. Σπούδασε κινηματογράφο στην Σχολή Σταυράκου και συνέχισε τις σπουδές του στο Παρίσι. Έκτοτε σε πάνω απο 25 χρόνια εμπειρίας έχει γυρίσει αναρίθμητες ταινίες μεγάλου μήκους, διαφημίσεις, ντοκιμαντέρ, σειρές στην τηλεόραση, ταινίες μικρού μήκους και έχει φωτίσει πολλές παραστάσεις στο Θέατρο.
Έχει την εμπιστοσύνη του σπουδαίου σκηνοθέτη Παντελή Βούλγαρη αφού ήταν ο Διευθυντής φωτογραφίας στη “Μικρά Αγγλία” (όπου κέρδισε και το βραβειο απο την Ελληνική Ακαδημία Κινηματογράφου) και στα “Ψυχή Βαθιά” και “Το τελευταίο Σημείωμα”. Έχει όμως επιμεληθεί την εικόνα πολλών ακόμη σημαντικών ταινιών ελλήνων σκηνοθετών όπως του Τασου Μπουλμέτη στο “Νοτιάς” και του Πάνου Κούτρα στο “Ξενία”. Φέτος βρέθηκε πίσω απο την κάμερα στην ταινία “Πίσω από τις Θημωνίες”, μια ταινία που κέρδισε κοινό και κριτικούς οι οποίοι την αγάπησαν ήδη από τις πρώτες της προβολές στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης αλλά και στις αίθουσες σε όλη την Ελλαδα μετά τον Ιανουαριο του 2023 που κυκλοφόρησε. Η ταινία γενικότερα και η Φωτογραφία του Σίμου Σαρκετζή σε αυτή ειδικότερα, λαμβάνει ήδη διθυραμβικές κριτικές και στο εξωτερικό!
Φωτογραφίες Backstage: Γιώργος Λυκούδης
Ας δούμε λοιπόν τι μας είπε ο Σίμος Σαρκετζής για τα γυρίσματα της ταινίας
Πες μας κάποια στοιχεία για την συνεργασία σας με την Ασημίνα Προέδρου.
Η γνωριμία με την Ασημίνα ξεκίνησε με μία βιντεοκλήση λίγους μήνες πριν τα γυρίσματα και εν μέσω των πρωτόγνωρων περιοριστικών μέτρων κατά της πανδημίας, αυτών που θα μας έκαναν την ζωή ακόμα πιο δύσκολη σε όλη την προετοιμασία αλλά και τα γυρίσματα. Μετά τις πρώτες ιδέες, συζητήσεις και αισθητικές.. αποφάσεις, κατάλαβα ότι έχω μία σκηνοθέτη δίπλα μου που θα αγωνιστεί μέχρις εσχάτων για να επιτευχθεί αυτό που έχει ανάγκη η ταινία. Και σε αυτή την τέχνη δεν υπάρχει κάτι περισσότερο απαιτητικό αλλά και απολαυστικό από το να δουλεύεις με ανθρώπους που αγωνίζονται..
Είδαμε αρκετά “κλειστά” με γεμάτο bokeh πλάνα καθολη την διάρκεια της ταινίας και πολλά πλάνα με την κάμερα στο χέρι, ήταν ένας στόχος που είχατε θέσει εξαρχης;
Μία από τις βασικές αποφάσεις για την κινηματογράφιση της ταινίας “Πίσω απ’τις θημωνιές” ήταν να αντιμετωπίζουμε την κάθε σκηνή λίγο πολύ ως μονοπλάνο, άσχετα αν μετά θα κοβόταν σε πλάνα ή όχι, και αυτό θα συνέβαινε με την κάμερα στο χέρι και με το ελάχιστο δυνατό βάθος πεδίου, δηλαδή με όσο πιο φλου (εκτός εστίασης) αυτά που θα επιλέγαμε εμείς να δει ή να υποψιαστεί ο θεατής. Με αυτή την λογική βέβαια, τα πράγματα για εμένα που δεν μπορώ ποτέ να αποχωριστώ τον χειρισμό της κάμερας αλλά και για κάποιους από τους βασικούς μου συνεργάτες όπως ο focus puller Κώστας Μπάμπης και ο Gaffer-Electrician Στάθης Τσιάπας δεν ήταν και ιδιαίτερα εύκολα. Και αυτό γιατί μονοπλάνα τέτοιου τύπου για να έχουν φωτογραφική συνοχή σε όλες τις θέσεις και γωνίες αλλά και το εξαιρετικά δύσκολο focus τους, απαιτούν ακραία αντανακλαστικά…. Όταν μάλιστα προσθέσεις στην εξίσωση και τις καιρικές συνθήκες με τους αρκετά κάτω από το μηδέν βαθμούς της λίμνης Δοϊράνης, τότε τα πράγματα γίνονται ακόμα λιγότερο… βαρετά. Ο χρόνος παραμονής στην όποια θέση, τεχνικών και ηθοποιών μικραίνει δραματικά, μηχανήματα, μπαταρίες και… μέλη του σώματος δοκιμάζουν αντοχές κλπ..
Πώς προετοιμάζεις τα πλάνα σου; Κάνεις ντεκουπάζ; Πας με το πρόγραμμα ή μπορεί στην πορεία να δημιουργηθούν νέες εικόνες;
Η απόφαση μας για το ελάχιστο βάθος πεδίου αλλά και για το ποιον ακολουθεί η κάμερα στο κάθε κεφάλαιο οδηγήθηκε από την δομή του σεναρίου και σε εμάς έμεινε να “χορογραφήσουμε” την κίνηση της μηχανής και των ηθοποιών ώστε να βλέπουμε ή να αποφεύγουμε αυτό που θέλαμε σε κάθε σκηνή. Φυσικά κάτι τέτοιο όσο καλά και να σχεδιαστεί στο χαρτί, στις πραγματικές συνθήκες πολλές φορές χρειάζεται επαναπροσαρμογή ώστε να μην θυσιαστούν πολύτιμος χρόνος και ενέργεια συντελεστών σε κάτι που δεν λειτουργεί. Ειδικά σε μια συνθήκη lockdown που δεν επέτρεπε και την άνετη επίσκεψη και μελέτη σε χώρους, πολλές φορές χρειάστηκε να βρούμε σκηνογραφικές ή φωτιστικές λύσεις κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή.
Ποια κάμερα χρησιμοποίησες με ποιους φακούς και πώς έγινε η επιλογή;
Ένας συνδυασμός κάμερας και φακών που είχα ξαναδοκιμάσει και θεωρήσαμε μετά από τις απαραίτητες δοκιμές ότι ταιριάζει απόλυτα στο ύφος της ταινίας ήταν η Arri Alexa Mini με εγγραφή σε ArriRaw 2.8K και η σειρά φακών Arri-Zeiss Master Primes που εκτός από πληρέστατη σε εστιακές αποστάσεις σειρά φακών, έχει πολύ ανοιχτά διαφράγματα/μεγάλη φωτεινότητα κάτι που είναι μονόδρομος όταν απαιτείται πολύ μικρό βάθος πεδίου.
Πόσο εύκολο είναι να επιτευχθεί η χρωματική παλέτα που έχετε επιλέξει πριν τα γυρίσματα; Είχατε φορτωμένα LUTs στην Alexa;
Στα μόνιτορ του γυρίσματος όπως και στο υλικό που υπήρχε στο μοντάζ μέχρι να ολοκληρωθεί το τελευταίο, η εικόνα που ερχόταν από την κάμερα είχε χρωματικά προσομοιωθεί σε κάποιο βαθμό με τα κατάλληλα LUTs ώστε το viewing να έχει κάποια σχέση με το τελικό color grading της ταινίας. Αυτό πάντα βοηθάει όλα τα τμήματα μίας ταινίας, από το make-up και το σκηνογραφικό μέχρι το viewing στο μοντάζ και είναι κάτι που πάντα επιδιώκω να ετοιμάζω για να έχω στο γύρισμα αφού βέβαια συζητηθεί η χρωματική παλέτα της ταινίας με τον σκηνογράφο και τον σκηνοθέτη.
Τι περιμένουμε να δούμε απο εσένα μετά τις Θημωνιές;
Αυτό τον καιρό είμαι σε αναμονή του τελικού cut ώστε να προχωρήσει το color grading των ταινιών “Swimming Home” του Justin Anderson μίας πολύ ενδιαφέρουσας ταινίας με διεθνές καστ, που γυρίστηκε το φθινόπωρο στα παράλια της Λαυρεωτικής σε φιλμ 16mm και του “Luna Park” του Florenc Papas, μία ιστορία μάνας και γιού την εποχή της κατάρρευσης των επενδυτικών “πυραμίδων” στην Αλβανία του 1996. Παράλληλα βρίσκομαι στο τελικό στάδιο προετοιμασίας της καινούργιας ταινίας του Αλέξη Αλεξίου “Θάλασσα από γυαλί”.
Βίντεο – Φωτογραφίες απο την ταινία και τα γυρίσματα
