Ο κινηματογράφος οφείλει την ύπαρξη του σε ένα ελάττωμα του ανθρώπινου ματιού. Tο ανθρώπινο μάτι συνεχίζει για λίγο να «βλέπει» ένα αντικείμενο, που έχει πάψει πια να το βλέπει. Η ατέλεια αυτή του ματιού μας λέγεται «μεταίσθημα» του αμφιβληστροειδούς και η ψεύτικη εντύπωση «μετείκασμα».
Το μετείκασμα διαρκεί περίπου ένα δέκατο του δευτερολέπτου, αν και ο χρόνος αυτός δεν είναι σταθερός, γιατί εξαρτάται από πολλούς άλλους παράγοντες όπως είναι η φωτεινότητα, η λαμπρότητα, το χρώμα, το σχήμα, το μέγεθος του αντικειμένου, η απόστασή του από το μάτι μας.
Η ύπαρξη του μετεικάσματος είχε παρατηρηθεί ήδη από τους αρχαίους Έλληνες. Ο κινηματογράφος οφείλει την ύπαρξή του στην ατέλεια αυτή του ανθρώπινου
ματιού, γιατί η κινηματογραφική ταινία δεν είναι τίποτα άλλο, παρά μια σειρά
από ακίνητες φωτογραφίες, που τραβήχτηκαν σε ίσα μεταξύ τους χρονικά
διαστήματα και ανέλυσαν μια κίνηση που συνέλαβαν. Το ανθρώπινο μάτι δεν
μπορεί να αντιληφθεί κατά την προβολή, ότι πρόκειται για ακίνητες
φωτογραφίες, αλλά εκλαμβάνει τη μία ως συνέχεια της άλλης και αποκτά έτσι την
εντύπωση της κίνησης.
Με ταχύτητα λοιπόν 24 φωτογραφιών στο δευτερόλεπτο,
η κινηματογραφική μηχανή μπορεί να αναλύει μία κίνηση σε στατικές
φωτογραφίες και να την ανασυνθέτει προβάλλοντας τις φωτογραφίες με την ίδια
ταχύτητα. Τα στοιχεία λοιπόν που συνθέτουν την έννοια του κινηματογράφου
είναι η ανάλυση και η ανασύνθεση της κίνησης , η φωτογραφία και η προβολή.