O Ελληνοαμερικανός Τζον Μαυρουδής, ένας από τους πιο επιδραστικούς σύγχρονους illustrators, βραβευμένος με Cover of the Year για εξώφυλλα που δημιούργησε για τα περιοδικά The New Yorker και TIME και δημιουργός της αφίσας του επετειακού 60ού Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, παρέδωσε masterclass την Τρίτη 5 Νοεμβρίου, στο Μουσείο Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης, ανατρέχοντας στις σημαντικότερες στιγμές της καριέρας του. Επίσης, μοιράστηκε με το κοινό τις απόψεις του για την τέχνη και την πολιτική.

Ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ, Ορέστης Ανδρεαδάκης, καλωσόρισε τον δημιουργό στην επετειακή διοργάνωση, επισημαίνοντας ότι «η αφίσα του είναι μια από τις καλύτερες στην ιστορία του Φεστιβάλ». Η συντονίστρια της συζήτησης και υπεύθυνη επικοινωνίας του Φεστιβάλ, Δήμητρα Νικολοπούλου, τόνισε πως «είναι ένας από τους πιο σημαντικούς σύγχρονους illustrators που συνδυάζει την τέχνη με τον ακτιβισμό».

Αρχικά, ο Τζον Μαυρουδής ζήτησε συγγνώμη από το κοινό που δεν μπορεί να μιλήσει καλά ελληνικά πέρα από, όπως είπε χιουμοριστικά, φράσεις όπως «δεν ντρέπεσαι» ή «φάε το φαΐ σου». Στην συνέχεια αναφέρθηκε στα εργαλεία που χρησιμοποιεί για τη δημιουργία των πόστερ του. «Χρησιμοποιώ μολύβια, στυλό και πινέλα, ωστόσο με την χρήση του ipad βρίσκω την ποιότητα που θέλω να έχουν οι δημιουργίες μου. Δεν μου αρέσει ιδιαίτερα το computer illustration», δήλωσε χαρακτηριστικά.

Ανατρέχοντας στο παρελθόν, ο κ. Μαυρουδής ανέφερε ότι μεγάλωσε σε μια οικογένεια που ενδιαφερόταν για την πολιτική και θυμάται τους γονείς, τον θείο και την θεία του να διαφωνούν συχνά μεταξύ τους. Ο ίδιος απέκτησε διεθνή φήμη χάρη στο εξώφυλλό του για το περιοδικό ΤΙΜΕ, που απεικόνιζε τη Δρ. Κριστίν Μπλάζεϊ Φορντ, σχεδιασμένη από περίφημα αποφθέγματά της. Η καθηγήτρια ψυχολογίας που κατηγόρησε για σεξουαλική επίθεση τον εκλεκτό του Ντόναλντ Τραμπ για το Ανώτατο Δικαστήριο, Μπρετ Κάβανο, εμφανίζεται σαν σχέδιο φτιαγμένο από λέξεις και φράσεις οι οποίες έχουν ληφθεί από την κατάθεση της. «Ήταν πολύ σημαντική για την καριέρα μου η συνεργασία μου με το TIME. Είχαν δει το πόστερ που είχα κάνει με την Χίλαρι Κλίντον και το ήθελαν πολύ γρήγορα, μέσα σε δύο ημέρες. Μόλις έκλεισα το τηλέφωνο σκέφτηκα, άραγε μπορώ να το κάνω; Η δουλειά μου αυτή είχε τεράστια απήχηση. Την επόμενη μέρα της δημοσίευσης είχα 4000 ειδοποιήσεις στο Twitter. Δεν ήμουν προετοιμασμένος για κάτι τέτοιο. Η οικογένειά μου είχε συνδρομή στο περιοδικό από πάντα, οπότε ήταν μεγάλη τιμή για μένα».

Την ίδια μέθοδο είχε χρησιμοποιήσει νωρίτερα και για να δημιουργήσει το πορτρέτο του αμερικανού προέδρου, Ντόναλντ Τραμπ για το The Nation. «Είχα σιχαθεί που μπήκε στην πολιτική και πριν τις εκλογές έκανα μια λίστα με λέξεις που του ταιριάζουν, ώστε να μην χρειάζεται να εξηγώ συνέχεια τους λόγους για τους οποίους τον αντιπαθώ. Πολλοί σχολίασαν πως οι λέξεις μοιάζουν σαν σκουλήκια και δεν έχω κανένα πρόβλημα με αυτό. Τώρα, βέβαια, αν μπορούσα θα πρόσθετα και άλλες λέξεις. O Τραμπ με εξοργίζει γιατί δεν πρέπει να έχει ιδέα τι σημαίνει η λέξη ενσυναίσθηση. Πώς είναι να μπαίνεις στην θέση των άλλων. Ήθελα πολύ να δημοσιευθεί αυτό το πορτρέτο με το οποίο δημιουργήθηκε μια Trump Cult Series με πορτρέτα πολιτικών που στηρίζουν τον Τραμπ, όπως του Μάρκο Ρούμπιο, που ενώ πριν τις εκλογές ήταν εναντίον του Τραμπ, μετά τον στήριξαν».

Ο δημιουργός αναφέρθηκε και στην πιο πρόσφατη συνεργασία του με το TIME. «Το εξώφυλλο, απαριθμεί τις 253 τοποθεσίες στις ΗΠΑ, όπου έγιναν μαζικές επιθέσεις δολοφονιών, μόνο το 2019. Στο κέντρο αναγράφεται η λέξη “Enough”. Είναι ένα τρομακτικό πορτρέτο μιας χώρας που πνίγεται σε βία με όπλα που το μεγαλύτερο ποσοστό των κατοίκων της δεν τα θέλουν. Κι αυτό γιατί υπηρετεί τα συμφέροντας μιας βιομηχανίας και του όργανού της, της Εθνικής Ένωσης Όπλων (NRA). Είναι απίστευτο ότι οι πολιτικοί μας αδρανούν μπροστά στην NRA». Τώρα ο ίδιος ασχολείται με ένα πορτρέτο του Μπομπ Ντίλαν. «Κανείς δεν μου το έχει αναθέσει. Το κάνω για μένα γιατί τον θαυμάζω».

Ο ίδιος μίλησε και για την… απόρριψη. Η ιδέα του για την πέμπτη επέτειο του τρομοκρατικού χτυπήματος στους Δίδυμους Πύργους έγινε διπλό εξώφυλλο στο New Yorker. Στο σκίτσο απεικονιζόταν ο σχοινοβάτης Φιλίπ Πετί, ο οποίος περπατά στο κενό, χωρίς να πατάει σε σύρμα και χωρίς να υπάρχουν οι Δίδυμοι Πύργοι. Τα συγκεκριμένα σκίτσα, τα οποία ο κ. Μαυρουδής έδειξε και στο κοινό στο masterclass, δεν χρησιμοποιήθηκαν τελικά, αλλά προτιμήθηκαν τα σκίτσα ενός άλλου δημιουργού. «Όλοι ξέρουν από απόρριψη και ως καλλιτέχνης πρέπει να είσαι ανθεκτικός, να έχεις γερό στομάχι» σημείωσε.

Αναφέρθηκε, επίσης, στην αγάπη του για τη μουσική καθώς τα πρώτα του έργα ήταν πόστερ για μουσικά συγκροτήματα. Ένα από αυτά είχε έμπνευση από τον Μικρό Πρίγκιπα και άλλο από τους πίνακες του Ρενέ Μαγκρίτ. «Αντλώ έμπνευση, μεταξύ άλλων, από βιβλία και ταινίες. Επίσης, τα πρόσωπα με ακολουθούν παντού, οπότε τα ζωγραφίζω συχνά. Αγαπώ πολύ τις παλιές εφημερίδες και έπαιζα με τις λέξεις των εφημερίδων στο photoshop. Με αυτό τον τρόπο δημιούργησα πολλά illustrations για συγκροτήματα» είπε, σημειώνοντας ότι σταδιακά άρχισε να δημιουργεί τις δικές του λέξεις.

Όσον αφορά τη συνεργασία του με το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης τόνισε: «Είχα φτιάξει κάποια πόστερ για το San Francisco Film Festival. Όταν μου έκαναν την πρόταση από τη Θεσσαλονίκη έκανα την έρευνα μου για την πόλη και το Φεστιβάλ. Άρχισα να δημιουργώ ένα πρόσωπο και τους άρεσε η ιδέα. Παράλληλα, μου έδωσαν μια λίστα με λέξεις και συμπληρώθηκαν τα κομμάτια. Είναι μια υπνωτική διαδικασία να μπορείς να παίζεις με τα γράμματα. Άλλωστε τα ψυχεδελικά πόστερ του ’60 με έχουν εμπνεύσει πολλές φορές».

Στο τέλος του masterclass, ο Τζον Μαυρουδής έδειξε live στο κοινό το τρόπο με τον οποίο δημιουργεί τα σκίτσα του. «Ξεκινάω με μαύρο καμβά και όχι λευκό και ζωγραφίζω πολλά πρόσωπα μέχρι να βρω κάτι που μου αρέσει. Η κόρη μου η Αθηνά, λέει πως τα πρόσωπα μου είναι πάντα μελαγχολικά, αλλά έτσι είναι ο τρόπος που σχεδιάζω. Άλλωστε για μένα υπάρχουν δύο στιγμές άγχους στη δημιουργία ενός πόστερ. Η πρώτη είναι το αν θα λειτουργήσει η ιδέα και η άλλη πως θα κάνω κολακευτικό το πρόσωπο που σχεδιάζω. Πέρα από του Τραμπ», συμπλήρωσε.




Leave a comment