Σαν σήμερα πριν 25 χρόνια, στις 15 Ιουνίου του 1994, ο Μάνος Χατζιδάκις έφυγε για ένα ταξίδι στην οδό Ονείρων
Η μουσική του παιδεία ξεκίνησε στην ηλικία των τεσσάρων ετών, κάνοντας μαθήματα πιάνου, ενώ παράλληλα διδάχτηκε βιολί και ακορντεόν. Εργάστηκε ως φορτοεκφορτωτής, παγοπώλης, υπάλληλος φωτογραφείου και βοηθός νοσοκόμου στα χρόνια της κατοχής. Γνώρισε και συναναστράφηκε σπουδαίες προσωπικότητες στο χώρο της μουσικής όπως τους Κουν, Γκάτσο, Σεφέρη και Ελύτη. Συνέθεσε μουσικές που έμελλε να αφήσουν εποχή, να αναγνωριστούν ως κλασικές και να τον οδηγήσουν στην κατάκτηση βραβείου όσκαρ. Έγινε επικεφαλής του “Τρίτου Προγράμματος” και αγαπήθηκε όχι μόνο στην εγχώρια κοινωνία αλλά και στο εξωτερικό.
Το 1961 ο Μάνος Χατζιδάκις βραβεύτηκε με το Όσκαρ Καλύτερου Πρωτότυπου Τραγουδιού για το τραγούδι “Τα Παιδιά του Πειραιά” που ακουγόταν στην ταινία “Ποτέ την Κυριακή” του Ζυλ Ντασέν.
Ωστόσο ο συνθέτης δεν αισθάνθηκε ποτέ υπερήφανος για αυτή τη βράβευση και γι’αυτό δεν παραβρέθηκε ούτε στην απονομή. Λέγεται ότι αποκαλούσε το εν λόγω τραγούδι “χαζομάρα” και εκνευριζόταν αφάνταστα όταν το άκουγε. Μάλιστα θεωρούσε προσβολή προς το έργο του να γίνει παγκοσμίως γνωστός για ένα τόσο απλοϊκό τραγούδι.
Πάντως όπως φαίνεται, δεν ήταν γραφτό του αγαλματιδίου να φτάσει στον κάτοχό του, αφού η Ακαδημία των Όσκαρ του το έστειλε ταχυδρομικώς αλλά χάθηκε κάπου στη μεταφορά. Μετά την απώλεια ξαναέστειλε ένα αντίγραφο του βραβείου, το οποίο ύστερα από χρόνια κατέληξε στα σκουπίδια του Μάνου.
Ο Μάνος Χατζιδάκις πέθανε στις 15 Ιουνίου του 1994 από οξύ πνευμονικό οίδημα και ετάφη στην Παιανία.