Το 8ο Film Factory της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου πραγματοποιήθηκε φέτος στις 13, 14 και 15 Δεκεμβρίου στο Ίδρυμα Κακογιάννης όπου βρέθηκαν σημαντικοί στο χώρο σκηνοθέτες, σεναριογράφοι, παραγωγοί, ηθοποιοί, διευθυντές φωτογραφίας, σκηνογράφοι, ενδυματολόγοι, μακιγιέρ, ηχολήπτες, σχεδιαστές και μιξέρ ήχου, μουσικοί, μοντέρ και ειδικοί των εφέ και μίλησαν για τη δουλειά τους, τις αγωνίες τους και τις χαρές τους, για τη μεγάλη τους αγάπη τον κινηματογράφο, για τη συνεργασία που χωρίς αυτή δεν υπάρχουν οι ταινίες, για τους φόβους και την ορμή τους, την ομαδικότητα, το πάθος και το ρίσκο.
Οι Cinemaniaξ βρέθηκαν εκεί την Κυριακή 15 Δεκεμβρίου και παρακολούθησαν:
“Μια συζήτηση για τον Ήχο στον Κινηματογράφο: Δουλεύοντας το Αόρατο”
Με τον ηχολήπτη Στέφανο Ευθυμίου και τους σχεδιαστές-μιξέρ ήχου Κώστα Βαρυμποπιώτη, Χρήστο Γούσιο, Λέανδρο Ντούνη.
Η συζήτηση ξεκίνησε με τον Στέφανο Ευθυμίου να επισημαίνει πόσο σημαντικό είναι για τον ηχολήπτη να παραδώσει καθαρό διάλογο στον οποίο οι ήχοι του περιβάλλοντος να λειτουργούν ενισχυτικά και να αφήνουν τον θεατή να παρακολουθήσει απρόσκοπτα τη ροή της ταινίας. Οι ομιλητές επεσήμαναν ότι θα πρέπει να σταματήσει η αντίληψη “θα το φτιάξουμε στο post” καθώς το post-production αφορά στο να δημιουργήσεις το ηχητικό περιβάλλον της ταινίας και όχι να διορθώσεις τα προβλήματα με τον Χρήστο Γούσιο να υπερθεματίζει λέγοντας πως στο ντουμπλάζ, όσο καλό κι αν είναι, είναι ιδιαίτερα δύσκολο να μεταφέρεις αυτή την ιδιαίτερη ενέργεια που υπάρχει κατά τη διάρκεια του γυρίσματος.
Πολύ μεγάλο ενδιαφέρον παρουσίασαν τα σημεία που οι ομιλητές έδειξαν στο κοινό αποσπάσματα από τις ταινίες “Οίκτος” του Μπάμπη Μακρίδη και “1968” του Τάσου Μπουλμέτη στις οποίες είχαν δουλέψει, ενώ ταυτόχρονα μοιράστηκαν μικρές ιστορίες από σκηνές που τους δυσκόλεψαν, σκηνές που είχαν κάποια ιδιαιτερότητα στο γύρισμα ή στο post production.
Ο Κώστας Βαρυμποπιώτης ανέφερε επίσης πόσο σημαντικό είναι να είναι αγαστή η συνεργασία μεταξύ μουσικού και sound desighner για να επιτευχθεί το καλύτερο αποτέλεσμα.
Ο ήχος σε μια ταινία είναι το κομμάτι που δεν βλέπεις, το αόρατο, αλλά είναι από τα πιο σημαντικά στοιχεία της ταινίας καθώς δίνει την ατμόσφαιρα, βοηθάει να μπούμε στο κλίμα, να ταυτιστούμε, να “νιώσουμε” την ταινία κι αυτό συμβαίνει από το πρώτο δευτερόλεπτο, καμιά φορά πριν ακόμα φανεί στην οθόνη μας η εικόνα. Όπως χαρακτηριστικά είπε ο Χρήστος Γούσιος “Η δουλειά που γίνεται στους τίτλους αρχής καθορίζει τον τρόπο με τον οποίο καλούμαστε να παρακολουθήσουμε μια ταινία”.
“Cineργασία”
Με τον διευθυντή φωτογραφίας Γιώργο Καρβέλα, τον σκηνογράφο Κώστα Παππά και τις ενδυματολόγους Εβελίνα Δαρζέντα, Δάφνη Κολυβά. Τη συζήτηση συντόνισε η εικαστικός Georgia Kotretsos.
Ο Γιώργος Καρβέλας μίλησε για τη δουλειά του Διευθυντή Φωτογραφίας και μας έδειξε ένα πολύ ενδιαφέρον βίντεο με φωτογραφίες που τραβήχτηκαν κατά τη διάρκεια του ρεπεράζ της ταινίας του Στηβ Κρικρή “The Waiter” και το πως τελικά αυτές οι τοποθεσίες εξελίχθηκαν και αποτυπώθηκαν σε πλάνα στην ολοκληρωμένη ταινία. Μιλώντας για τη συνεργασία Διευθυντή Φωτογραφίας και Σκηνογράφου ανέφερε χαρακτηριστικά ότι ο αυτός που ουσιαστικά φωτίζει μια σκηνή είναι ο Σκηνογράφος στήνοντας το “περιβάλλον” μιας σκηνής και ο Διευθυντής Φωτογραφίας πρέπει μετά να βάλει αυτό το “περιβάλλον” με τον καλύτερο τρόπο μέσα στο κάδρο του.
Ο Κώστας Παππάς επεσήμανε ότι θα πρέπει το έργο του σκηνογράφου να είναι ενδιαφέρον αισθητικά και από μόνο του και μίλησε για τις ατελείωτες ώρες που περνάει ο σκηνογράφος με το βοηθό και την ομάδα του να σχεδιάζει και να αναλύει κάθε πλάνο για να επιτύχει να αποδώσει στην οθόνη το όραμα του σκηνοθέτη. Στο πλαίσιο αυτό, μας έδειξε σκίτσα από την προετοιμασία των σκηνικών της ταινίας “The Waiter” του Στηβ Κρικρή καθώς και τη χρωματική παλέτα που χρησιμοποίησε κατά κύριο λόγο στην ταινία, που βοήθησαν να πάρουμε μια μικρή γεύση από την προετοιμασία που απαιτείται για να γίνει μια ταινία.
Όσον αφορά στο ενδυματολογικό κομμάτι οι ομιλητές ανέφεραν ότι είναι ελάχιστες οι περιπτώσεις που ο Διευθυντής Φωτογραφίας θα “απαγορεύσει” να χρησιμοποιηθεί κάποιο ρούχο, κυρίως εξαιτίας του χρώματός του και το πιο σημαντικό σημείο της δουλειάς του Ενδυματολόγου είναι να “διαβάσει” το χαρακτήρα έτσι ώστε τα ρούχα να υπογραμμίζουν την προσωπικότητά του, χωρίς να την “καπελώνουν” και γι’αυτό είναι πολύ σημαντικό να υπάρχει συνεργασία μεταξύ Ενδυματολόγου, Σκηνογράφου αλλά και Διευθυντή Φωτογραφίας, έτσι ώστε τα κοστούμια να ενσωματώνονται στο περιβάλλον.
